เพ็ชร์ในหิน

เพ็ชร์ในหิน

แฟ้มข้อมูล

2512_อศ_หม่อมสาย_23896.pdf (1.7 MB)

ประเภททรัพยากร

อนุสรณ์งานศพ

จำนวนหน้า/ขนาด

127

หน่วยงานที่เผยแพร่

ห้างหุ้นส่วนจำกัด ศิวพร

วันที่เผยแพร่

2512-03

ข้อมูลอ้างอิง

(1969). เพ็ชร์ในหิน. Retrieved from: https://hdl.handle.net/20.500.14156/592996.

สารบัญ

-ทำดีด้วยใจบริสุทธิ์ดีกว่าใจฤษยาอาธรรม์ -ตายเสียด้วยทำความดีประเสริฐกว่าเปนอยู่ด้วยทำความชั่ว -ความดีฝ่ายโลกแลฝ่ายธรรม -ข้อปฏิบัติสำหรับผู้ที่ไม่สามารถจะทรมานตนได้ -ธรรมดาจิตร์ย่อมผันแปรไปตามอารมณ์ -การสำรวมรักษากายวาจาใจ -การสำรวมอินทรีย์ทั้ง 6 -เกิดเปนมนุษย์เปนโอกาศอันดี -ผู้มีอินทรีย์สมบูรณ์พร้อมควรรีบปฏิบัติธรรมเสีย -เจริญกุศลวิวัฏฏคามีย่อมจะได้สุขสมบัติในโลกนี้ด้วย -ใครไม่รีบทำความดีเสียแต่ในชาตินี้ก็เหมือนกับคนบ้าบัดซบ -กิเลศปิดบังความตรัสรู้ไว้ -สงครามในจิตร์ -รักตัวแลรักโลกเปนมูลเหตุแห่งบาป -ผู้ที่รู้สึกตัวอยู่ว่าไม่รู้ผู้นั้นแหละเปนผู้รู้ -ถ้ารักสิ่งใดจริงก็ต้องยอมเสียชีวิตร์เพราะสิ่งนั้นได้ -เมตตาพรหมวิหาร -กรุณาพรหมวิหาร -มุทุตาพรหมวิหาร -อุเบกขาพรหมวิหาร -อานิสงส์แห่งจตุพรหมวิหาร -อานิสงส์แห่งสะมะถะแลวิปัสสนาภาวนา -อานิสงส์แห่งอริยมัคคอริยผล ปกหลัง ปกหน้า เพ็ชร์ในหิน[กรมหมื่นวิวิธวรรณปรีชา] หนังสือจาก ม.ร.ว. จันทรแรมศิริโชค จันทรทัต) ลงวันที่ 7 มีนาคม 2512 เรื่อง การพิมพ์หนังสือเรื่อง เพ็ชรในหิน อารัมภบท นโมพุทธาย -ไตรรัตนหรือพระธรรมรัตน -โลกนั้นคืออารมณ์หรือสิ่งที่ไม่มีใจครอง -โลก แลธรรมอาศรัยซึ่งกันแลกัน -สัตว์ แลบุคคลเกิดมีขึ้นเพราะธรรมกับโลกผสมกัน -แยกกายกับจิตร์ ออกจากกันก็เป็นโลกธรรม -สัตว์ต้องมีกายหรืออารมณ์กับจิตร์ประสมกันจึงจะเป็นสัตว์ได้ -กายแลจิตร์ประสมกันเปนสองชั้น -จิตร์กับกายที่ประสมกันตายไม่พร้อมกัน -โลกทิพย์กับโลกมนุษย์อาศรัยกัน -สัตว์ในมนุษย์โลกกับทิพย์โลกถ่ายไปมาหากัน -แบ่งโลกเปน สวรรค์ นรก แลมนุษย์ -มนุษย์ทุกคนมีกายสามชั้น -มนุษย์ทุกคนต้องไปสู่โลกทิพย์เมื่อตายแล้ว -อารมณ์ขัดขวางกันเอง -เมื่ออารมณ์ปรุงกับจิตร์ สัตว์ได้เสวยผลแต่ภายใน เมื่อประกอบกรรมด้วยจึงได้เสวยผลภายนอก -ไตรวัฏฏ์หรือสังสารทุกข์ -กิเลศกรรมแลวิบากกรรมเกิดขึ้นได้อย่างไร -กรรมที่สัตว์ทำถ้ายังไม่ให้ผลก็เปนกรรมภพอยู่ก่อน -กรรมที่สัตว์ทำมีกำหนดเขตร์ให้ผลสามอย่าง -กรรมให้ผลตามหน้าที่ -กรรมมีกำลังให้ผลต่างกัน -ลักษณกุสลากุศลกรรม -ผลวิบากแห่งกุสลากุศลกรรม -กิริยาแห่งกุศลากุศลกรรม -มนุษย์บางคนไปเที่ยวโลกทิพย์ได้ -อมนุษย์แลเทวดาก็มายังมนุษย์โลกได้ -มนุษย์กับอมนุษย์ภายในอยู่โลกเดียวกันความคิดชั่วดีแลกเปลี่ยนแก่กัน -บัญญัติที่เรียกว่าสัตว์แลพ้นจากสัตว์ -ทุกข์อริยสัจ -ทุกข์สมุททัยอริยสัจ -ทุกข์นิโรธ อริยสัจ -ทุกข์นิโรธคามินีปฏิปทา อริยสัจ -วิชาแลอวิชาติดอยู่กับจิตร์ -ควรเจริญวิชาหรือความรู้เท่าสังขาร -เรื่องพระนิพพาน -อธิบายนิพพานโดยความอุปมา -จิตร์ที่เปนนิพพานแล้วไม่กลับเปนโลกอีก -นิพพานออกจากเครื่องร้อยรัด -นิพพานสูญไม่เกิดอีก -นิพพานเปนอยู่ไม่รู้ตาย -นิพพานมีหลายอย่างจะเลือกเอาอย่างใดก็ได้ -อยู่ในโลกเปนทุกข์ควรแสวงหานฤพาน -หนทางไปสู่นฤพาน -ผู้ปฏิบัติควรต้องอาไศรยศรัทธาเปนเบื้องต้น -อธิบายด้วยเรื่องศีล -อธิบายเรื่องอุปจารสมาธิ -อธิบายเรื่องอัปปนาสมาธิอย่างรูปฌาน -อธิบายเรื่องอัปปนาสมาธิอย่างอรูปฌาน -วิปัสสนา ปัญญา -ผู้ที่ได้ฌานแล้วเจริญวิปัสสาก็ได้ -โลกุตตรปัญญา -อธิบายวิถีจิตร์ตามความเห็นของผู้แต่งหนังสือนี้ -วิถีจิตร์กามาพจร -วิถีจิตร์อัปปนา -ผู้ได้สมาธิรู้สึกจิตร์ของตนว่าเปนฌานอยู่ภายใน -มัคควิถี -ผู้ที่ได้มัคคผลรู้สึกจิตร์ของตนเปนนิพพาน -อเสขบุคคล -เสขบุคคล -ทุกวันนี้พระอริยบุคคลไม่ปรากฏในโลกเสียแล้ว -ถวายทานแก่พระอริยเจ้าได้ผลมาก -ปุถุชนไม่เห็นไตรลักษณ์ครบทั้งสามประการได้ -ผู้ปรารถนาพระนิพพานต้องยอมตัวเปนคนยากจน -ผู้ประสงค์พระนิพพานต้องรีบปฏิบัติธรรม -ทานศิลภาวนาเปนหนทางวิมุติ์นฤพาน -อัปปมาทธรรมเปนทั้งปริยัติปฏิบัติแลปฏิเวธะ -วิมุติ์จิตร์ -พระขีณาสวอรหันต์พ้นจากบุญแลบาป -บุญกำจัดบาป วิชากำจัดอวิชา -อริยมัคคเกิดได้เฉภาะ 4 ครั้งในสันดานของบุคคลผู้หนึ่ง นอกนั้นเปนผลจิตร์หรือผลสมาบัติ -วัฏฏคามีแลวิวัฏฏคามีกุศล -ผู้ที่ได้มัคคผลฌานสมาบัติต้องปฏิสนธิในปัตยุบันภพด้วยไตรเหตุกะจิตร์ -ไตรยเหตุกะกุศลย่อมมีอาการหน่ายฉากกาม -ผู้มีความเพียรไม่ควรท้อถอยในทางสัมมาปฏิบัติ -จะเปนทุกข์หรือพ้นทุกข์ก็เพราะใจอย่างเดียว -คนใจโลกีย์ไม่เห็นนิพพาน -นิพพานไม่ใช่จิตร์แต่ก็ไม่ใช่อื่นจากจิตร์ -นฤพานนั้นมีแต่หนึ่งแต่ว่าเปนมากก็ได้ -นฤพานนั้นคิดเห็นไม่ได้แต่ไม่คิดก็เห็นไม่ได้ -ผู้ใดเห็นนิพพานผู้นั้นเป็นพระอริยเจ้า -จิตร์ที่พ้นจากเกิดแลตาย -จงตั้งความเพียรทำนฤพานให้แจ้ง -พระรัตนไตรยเปนที่พึ่งอันเลิศ -เมื่อได้ทรัพย์สมบัติยศศักดิ์บริวารจงระวังตัวให้ดี -ยศศักดิ์ทรัพย์สมบัติอยู่กับบัณฑิตย์ย่อมให้คุณถ้าอยู่กับคนพาลแล้วกลับให้โทษ -กายแลใจต้องการอาหารต่างกัน -การงานในโลกไม่สมประสงค์ของใครจริง -รู้อะไรรู้ได้ง่ายแต่รู้จักตัวของตัวเองนั้นรู้ยากที่สุด -นิพพานเปนธรรมชาติไม่มีคู่เปรียบ -ไม่มีใครรู้สิ่งใด ๆ ว่าเปนอะไรจริง -โลกกับธรรมอยู่ด้วยกัน -สัตว์ไม่มีจริงนอกจากสมมต -โลกกับธรรมแลกายกับจิตร์เปนคู่กัน -พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อยู่ที่ใจ -ทุกคนอยู่กับพระแต่ไม่รู้จักพระ -พระอยู่ทั่วไป -อยู่ในโลกจงระวังอย่ากลายเปนโลก -จิตรควรจะเปนใหญ่กว่ากาย -อะมัตะธรรมเปนของเที่ยง -จงรีบเจริญกุศลเสียแต่ยังไม่ทุพลภาพ -เวลาล่วงไปแล้วไม่กลับคืนมาอีก -ผู้ใดไม่ทำความดีย่อมเปนสัตรูแก่ตัวเอง -เราเคยเกิดมานับชาติไม่ถ้วนแล้ว -ความวิบัติมีทั่วหน้ากันหมด -คนไม่มีที่พึ่งจะหนีความตายไม่พ้น -ศีลสมาธิปัญญาเหมือนเรือ